زندگی، تلاشی برای رویاندن«بذر وجود» و شکوفاندن«غنچه فطرت» در «مزرعه حیات» است.آرامش روح، در زندگی آمیخته به معنویت و خداجویی است. زندگی هشیاران، اندیشه درباره سرمایه و سود ماندگار و نتیجه اخروی است، سرمایه شان امید و ایمان و سودشان آرامش روح و روان است. زندگی غافلان به دو بخش تقسیم می شود: نیمه اول به امید و نیمه دوم به حسرت نیمه اول!
آیا حیف نیست که زندگی بگذرد، بی آنکه به« بلوغ انسانی» برسیم؟کسی که به سؤالهای مهمی همچون کیستم؟ کجایم؟ از کجا آمده ام؟ به کجا می روم؟ سرانجامم چه خواهد شد؟ و..نیندیشد و پاسخی روشن برای آن نیابد، نابالغ است، هرچند هفتاد سال عمر کرده باشد. چه قدر از عمرمان«پایگاه خدا» ست؟ و چه قدر از عمرمان «چراگاه شیطان»؟
جواد محدثی
