خادمان حرم رضوی در خدمت معتکفین ایام البیض ماه رجب

آن شب مثل هر شب جمعه ی دیگری دست ادب به سینه گذاشتم و با دیدن پرچم سبزی که بر فراز گنبد حضرت رضا علیه السلام افراشته شده بود از محضر مولایم خواستم تا توفیق دهد که به شایسته ترین نحو به زائرینش خدمت کنم.

ساعت از نیمه می گذشت . خنکای باد سحرگاهان خبر از شبی سرد می داد. زائری غیر ایرانی در بست شیخ حر عاملی با دیدنم به زبان نه چندان رسا از من خواست تا همراهش را با ویلچر به مقصد برسانم. زائر بیمار را که لای پتویی پیچیده شده بود به کمک همراهش بر ویلچر نشاندم و با لبخندی از او پرسیدم: مقصد کجاست؟

زائر غیر ایرانی در حالیکه با دست به طرف صحن انقلاب اسلامی اشاره می کرد و گفت: «دروازه ی حاجات».

هنوز تصور درستی از این نام نداشتم؛ سری به نشانه ی ارادت فرودآوردم و راهی شدیم . وقتی مقابل پنجره ی فولاد رسیدیم زائر غیر ایرانی مرا در آغوش گرفت و در حالیکه گویی به مرادش رسیده از من خداحافظی کرد.خشنودتر از همیشه با خود زمزمه می کردم: یا علی بن موسی الرضا مرانم از آستانت که پنجره ی فولادت دروازه حاجات همه مسلمین است.

 به نام تو آغاز می کنم یا لطیف

مدتیه که دلم می خواد شما را با گوشه ای از فعالیت های خدام حضرت رضا علیه السلام تا حدودی آشنا کنم.

می دونی یکی از القاب مولایمان علی بن موسی الرضا علیه السلام                                *معین الضعفاء*

است . ششم اسفند ماه 85 روز میلاد باب الحوائج حضرت موسی بن جعفر علیه السلام انگیزه ای شد تا ایده ام را عملی کنم چون در این روز طرح زیبایی توسط خدام حرم امام رضا علیه السلام اجرا شده به همین نام.

 افراد ناتوان و بیمار و اغلب از منطقه مستضعف نشین شناسایی می شن و در قالب این طرح به حرم امام رضا علیه السلام مشرف می شن.

گزارش تصویری از طرح معین الضعفاء در جوار امام الرئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام

  1- ماشین ها کوی به کوی و خانه به خانه به دنبال زائرین مشتاق حضرت می روند. خدام ، زائرین را با ویلچر به سرویس ها منتقل می کنند. 

2- اگر به دقت نگاه کنی خواهی دید که او هم مثل ماست . یکی از ما.خادمی که با در آغوش گرفتن زائر علی بن موسی الرضا علیه السلام می کوشد تا میهمان آقا کمتر صدمه ببیند و در این راه مزدی نمی طلبد جز رضایت ثامن الحجج .

3- افتخار خدمت در بارگاه آقا، پیر و جوان نمی شناسد. اصلا همه ی پیرها هم به یمن این روز فرخنده و این حرکت شایسته احساس قدرت و جوانی دارند. 

4- در رواق دارالحکمه زیارت امین الله و سپس مداحی ذاکر اهل بیت مایه ی آرامش جان همگی می شود. همه. از زائرین طرح معین الضعاء گرفته تا خدام مرد و زن که های های اشک می ریزند و از آقایشان طلب عیدی مولود پدر بزرگوار حضرت را می کنند. چقدر احساس خوبی داریم گویا ما را در چشمه ای زلال شستشو داده اند.

الهی به شکرانه این نعمت اگر به عدد قطرات باران رحمتت ، شکر گویم ، باز هم حق مطلب ادا نمی شود.

 پیرمرد بعد از صرف غذا در مهمانسرای حضرت آرام آرام اشک می ریزد ، اشک شوق ، به امید حضوری دوباره. و خادم محترم برای تسکین خاطر پیرمرد خم می شود و دستان نحیف زائر آقا را می بوسد.

 زائرین توسط خدام به طرف مبادی تا کنار سرویس همراهی می شوند. زائر پای رفتن ندارد، خادمین با زمزمه این امید که ان شاء الله به همین زودیها دوباره به حرم مشرف خواهید شد، ویلچر را به طرف گنبد طلایی حضرت می چرخانند و صلوات خاصه را به آرامی قرائت می کنند تا همراه او هم بخواند و بگوید مولای من به امید دیدارت لحظه شماری می کنم. 

خواهران خادم در حال یاری رساندن به زائرین ناتوان جهت سوار شدن به سرویس ها.لبخند رضایت خادم محترم بهترین گواه بر اینکه همگی نه تنها خسته نیستند بلکه از رضایت *رضای آل محمد* با تمام وجود احساس شعف دارند.

 خادمین مرد تا پای سرویس ، ویلچرها را بلند می کنند به این امید که در روز قیامت نزد آقایمان سربلند باشند و خادمه ها از داخل سرویس دستان ناتوان اما پر برکت زائرین را می گیرند به این امید که در صحرای محشر شامل شفاعت و دستگیری اهل بیت شوند.  

  زائرین در داخل سرویس هم از دعای خیر برای خدام دریغ ندارند و با اشک دیده و دست به دعا از ما خداحافظی می کنند.

شاید زبان حال زائر این باشد:

در پیش بی دردان چرا ، فریاد بی حاصل کنم

گر شکوه ای دارم ز دل، با یار صاحب دل کنم

اول کنم اندیشه ای ، تا برگزینم پیشه ای

آخر به یک پیمانه می ، اندیشه را باطل کنم

از گل شنیدم بوی او، مستانه رفتم سوی او

تا چون غبار کوی او ، در کوی جان منزل کنم

رهی معیری

وقتی همه رفتند و از پشت شیشه ماشینها به نشانه خداحافظی برایمان دست تکان دادند دانه های باران از شدت سرما به برف تبدیل می شد. خدا را شکر که زائرین حضرت توانستند در سلامتی و راحتی زیارت کنند .ساعت 3 بعداز ظهر است هنوز خدام نهار نخورده اند.

 هنگامه ی پایانی روز خدمتم . همه جا کم کم سفید پوش می شود. فردا مدارس تعطیل است. دانش آموزان خوشحالند و ما هم.

یا حق